szeleszczą słowa których nie napiszesz

Elżbieta Tylenda

PRZYPADKOWY SCENARIUSZ

20:10

godzinne opóźnienie

jestem na miejscu

ukradli mi rzeczy i nikt tym razem nie czeka na peronie

ulica z ruchem rozpycha się między kamieniczkami

widać nas w tłumie barwnych turystów i ślady na murze

tu byliśmy na całe życie w zdrowiu i w chorobie

i nie odpuszczę ci aż do śmierci

zostały kreskówki w pękniętym pudełku

stara puderniczka z niedomkniętym wieczkiem

a w nim pozytywka która się zacina

trzecie ujęcie –  dialog z mężczyzną

przecież mnie pan nie zna a kupuje w ciemno

takie śmieszne cacko od dawna niemodne

skrzypiące melodyjki grane na okrągło i ostatnie odbicie

najsłabsze ze wszystkich jakie dotąd miałam

GRA W NIESKOŃCZONOŚĆ 

szeleszczą słowa niczym mantra

toczy się nieustannie gra w marynarza

ktoś przelicza przegrywa

wygrywa za późno

by rozpocząć cokolwiek

bo jesień przychodzi za wcześnie

na drodze żłobi koleiny kropla

za kroplą słowa padają gęsto

i nikt ich głośno nie wypowie

i nikt nie zapisze w ludzkim języku

*

odchodzisz wolno zacierając ślady

szeleszczą słowa których nie napiszesz

wygrywasz za późno

by rozpocząć cokolwiek więc wybacz

jesieni że przyszła za wcześnie

a nam nie wybaczaj niech tak zostanie

że deszcz się rozpadał

że jestem wodą żłobię koleiny

i karmię drzewo z którego wyrosłam

WCZESNE OSTRZEGANIE

to jest linia kiedy zamknę oczy łamie się

skręca śmiga niczym pejcz prostuje

rzucając ostrzeżenia rozwidlonym językiem

a może wystarczy zmienić skórę ściągając

warstwami odkrywać kody

stopniowo jeden za drugim coraz głębiej

bez znieczulenia

dotykać lepiących się strun aż zaczną drgać

wtedy opuszczę dłonie

zaciśnięte w oczekiwaniu na jeden sygnał

prosty komunikat

naprężone struny dotkną palców szarpną

może zranią zanim wydobędą dźwięk

i znowu

będzie początek jakby się nic nie zdarzyło

____________________________________

Publikacja za zgodą Autorki